Update 9:00

De wind is iets terug. Verwachting is Oost Noord-Oost 4-5. Maar nu is het nog heeel rustig. Nico is naar bed. Emiel stuurt en wil weer hamburgers.

De opdracht om het M-wrak te bezoeken is niet meer mogelijk met de huidige en verwachtte wind.

Nu gaan we richting Amsteldiep. Waarschijnlijk ankeren bij de ingang en wachten op betere wind. Dat zal de laatste opdracht worden.

Verschillende mensen vallen letterlijk om van vermoeidheid. We moesten vannacht zeilers wakker maken om te helpen aan dek. Er is ook buiten geslapen in de kuip.

Na de ZachteBed was iedereen kapot. Als er een geschikte ankerplaats in de buurt was geweest hadden we de spijker erin gegooid. Dries had een plek gevonden maar toen we daar waren was er weer een sprankje pit aan boord. Dus: deurvoaren. Maaike werd gewekt en met Nico en Tetman is de hele Texelstroom opgekruist tot aan Den Helder. Een stoere bikkelactie. Bij Den Helder kwam de uitdaging om de ingang van de illustere Mokbaai te vinden.

Ankeren

We zijn vanuit de mokbaai vertrokken richting den helder, om daar een geultje in te gaan en de M-wrak aan te tikken met de regelmentaire bezemsteel. Echter is de wind weg gevallen en zijn we genoodzaakt in de texelstroom het anker uit te gooien….. Het uitzicht op de vroege morgen van half 6:

Mokbaai

Zojuist is, het normalieter verboden terein, de mokbaai ingevaren. Dit ging niet zonder slag of stoot, omdat de haven van den helder in eerste instantie geen toegang gaf. Na wat speurwerk in de papieren mochten we naar binnen varen en is het vlekkenloos verlopen.

Te bed

We zijn halverwege het Zachte Bed parcours en varen nu een uur lang een uitgerekende koers zonder enige hulp van boeien of peilpunten om ons heen. En nog wel in het donker. We zien ook weer veel mede-zachtebedzeilers.

Na een uur varen zijn we helaas toch langs de boei gevaren die we moesten hebben, de SO15. In het donker is het niet mogelijk om twee boeien tegelijk te zien. Je kunt dus de geul passeren zonder dat je hem ziet. Wat ons overkwam.

Aan de hand van het rekenwerk, dieptepeilingen en mosselvelden die we tegenkwamen hebben we geconcludeerd dat we er voorbij waren. Het was een moeilijke beslissing om weer Noord te gaan varen, terug de ZachteBed op. Toen kwamen we opnieuw in de geul. Dit keer wisten we op tijd te peilen en hebben we weer een koerswijziging van 90graden gemaakt. Op dat moment vond Emile met de autokoplamp een boei! Blijdschap alom! Het bleek de SO17, waardoor we meteen de koers naar SO15 hadden. Missie geslaagd!

We made it!

Terug in de geulen! Diep water! Eindelijk. We zijn op het Oostelijkste punt van de route en de wind komt uit het Oosten!!

Ok, we hebben nog een heleboel mijlen, navigatie-uitdagingen, wantijen en lastige opdrachten voor de boeg. Maar de lastigste en duurste opdracht, het ronden van de Piet Scheve Plaat is volbracht.

This is the Dutch coastguard

We zien het zand rondom de Silveren Maen verdwijnen. Het water komt weer op. We hebben maar een kans om van de Piet Scheveplaat, bij Ameland af te komen. Vele mogelijkheden komen voorbij hoe we dit gaan doen. Bomen, roeien, zeilen en drijven… als iemand het woord motor roept trekt Klaas een heel vies gezicht. Een feit blijft dat het vaak anders gaat als gepland. Zeilen op het Wad blijft aanpassen. Om 19:00 uur gaat het telefoonalarm van Emiel af. We luisteren met uiterste concentratie na de allesbepalende weersvoorspelling.